Exterminator 2/ Tępiciel 2 (1984) - recenzja

"The Exterminator" aka "Tępiciel" (1980) Jamesa Glickenhausa to klasyka kina grindhouse. Mocny i brutalny vigilante thriller a la "Życzenie śmierci" z Robertem Ginty w roli byłego weterana wojennego, który po powrocie z Wietnamu mści się na sprawcach pobicia jego czarnoskórego przyjaciela oraz innych nowojorskich kryminalistach. Brudna atmosfera zaułków Nowego Jorku i dużo przemocy (masakra w burdelu przy użyciu zatrutych kul, mocna scena egzekucji-dekapitacji na początku filmu). O ile jednak "The Exterminator" widziałem w ciągu ostatnich kilku lat parokrotnie (wpierw na szwedzkim VHS, potem na brytyjskim DVD), o tyle naczytałem się wiele niepochlebnych recenzji na temat "Exterminator 2" (1984) Marka Buntzmana i zwlekałem z jego obejrzeniem przez długi czas. Aż do dnia dzisiejszego...

Robert Ginty powraca w roli Johna Eastlanda, eksterminatora nowojorskich kryminalistów i gangsterów. Tym razem wyposażony jest w miotacz ognia i maskę spawalniczą chroniącą jego twarz przed płomieniami, a za przeciwników ma uliczny gang, którym dowodzi umięśniony X (Mario Van Peebles). Kryminaliści biją dziewczynę Johna niwecząc jej karierę tancerki na rurze, a także zabijają jego czarnoskórego przyjaciela i wspólnika. Wtedy John postanawia raz na zawsze rozprawić się z X-em i jego 'braćmi'. Mściciel, jak wiadomo, nie pobłaża. Końcowa wendetta nabierze wymiaru niemal post-apokaliptycznego...

To prawda, iż "Exterminator 2" znacznie ustępuje pierwszej części. Przemoc zostaje stonowana, kryminaliści są cudaczni i zarazem stereotypowi aż do bólu (wyglądają niczym statyści z planu "Mad Maxa"), a muzyka... grr, totalnie tandetne disco z lat 80-tych. Niemniej John Eastland ukryty za maską spawalniczą przypomina mi psychopatycznego Donny'ego Kohlera ze znakomitego horroru "Don't Go in the House" (1980) Josepha Ellisona. A zakończenie w post-apokaliptycznej scenerii zrujnowanej fabryki robi wrażenie. I choć fizyk, absolwent MIT i reżyser Mark Buntzman inspirował się zapewne "Życzeniem śmierci II" (1982) Michaela Winnera to "Tępicielowi 2" bliżej pod kątem pociesznej kiczowatości do "Życzenia śmierci III" (1985). Można obejrzeć, dobra zabawa gwarantowana.