W życiu pochodzącego z Trynidadu Stephona Alexandra zazębiały się dwie pasje: muzyka (już jako chłopiec brał lekcje muzyczne na Bronksie) oraz fizyka teoretyczna, którą studiował na Imperial College. Później przyszły osiągnięcia zarówno na polu muzycznym, jak i naukowym np. ukazanie się w sierpniu 2014 roku albumu "Here Comes Now" będącego owocem twórczej współpracy z Erinem Rioux czy kosmologiczna praca naukowa z 2015 roku "Próba wyjaśnienia problemu doskonałego dostrojenia w ramach teorii Wszechświata cyklicznego".
"Jazz i muzyka" mimo momentami dość hermetycznego języka naukowego wciąga. W swojej na poły autobiograficznej książce Stephon Alexander zabiera czytelników w podróż w głąb ogólnej teorii względności Einsteina, mechaniki kwantowej, teorii superstrun, Wielkiego Wybuchu, inflacji Alana Gutha czy ewolucji gwiazd i galaktyk przy omawianiu co trudniejszych zagadnień posługując się muzycznymi analogiami. Najczęściej przywoływani są Pitagoras (w kontekście muzyki sfer), Kepler, Newton, Einstein, który skądinąd uwielbiał muzykę oraz słynny muzyk jazzowy John Coltrane, który z kolei uwielbiał eksperymenty myślowe i osiągnięcia naukowe Einsteina.
Nie wszystkie objaśnienia równań, diagramów czy dyskusji z zakresu fizyki teoretycznej, kosmologii czy teorii muzyki były dla mnie jako dla laika zrozumiałe, ale nie da się ukryć iż "Jazz i muzyka" to książka napisana z zaraźliwym entuzjazmem, która zachęciła mnie do posłuchania kilku słynnych artystów jazzowych (moja nikła znajomość jazzu ogranicza się do współczesnych wykonawców dark jazzowych w rodzaju The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble czy Bohren & der Club of Gore).
Podkład muzyczny do tej recenzji:
https://thebody.bandcamp.com/album/the-body-krieg
A Stephona Alexandra i Riouxa "Here Comes Now" (2014) możecie posłuchać poniżej:
https://rioux.bandcamp.com/album/here-comes-now-2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz