Bodaj najsłynniejszy film animowany braci Quay to sugestywna porcja
mrocznego i melancholijnego surrealizmu, którą można przyrównać do
twórczości Franza Kafki czy malarstwa Zdzisława Beksińskiego.
Prześlicznie wykreowany i ogromnie plastyczny mikro-świat poszukujących
znaczenia lalek, a zaraz mikro-przestrzeń nici, śrubek, rozkładu, degradacji i
samotności. "Ulica Krokodyli" wciąga, zachwyca enigmatycznością,
przytłacza mroczną atmosferą, to film trudny do rozszyfrowania. Tak jak
zresztą awangardowa i przesycona poetyką sennego koszmaru proza Brunona
Schulza.
Odświeżam po latach.
Przy okazji polecam najnowszy album Holendrów z Clan of Xymox zatytułowany "Limbo" i oczywiście zainspirowany globalną pandemią Covid19. Dużo melancholii zakutej w dźwięki.
https://clanofxymox.bandcamp.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz