Właśnie wypiłem sobie dla kurażu odrobinę Zielonej Wróżki, czyli absyntu. Absynt jest wysokoprocentowym napojem alkoholowym (wódką smakową) otrzymywanym w procesie destylacji przede wszystkim z piołunu (kwiaty i liście) i anyżu z dodatkiem ziół aromatycznych takich jak dzięgiel, hyzop, fenkuł włoski, kolendra czy melisa. Absynt tradycyjnie serwujemy z wodą i kostką cukru. Ze względu na zawarty w piołunie tujon absynt odznaczał się właściwościami psychoaktywnymi. Stąd też nazwa Zielona Wróżka. W zależności od stopnia rozcieńczenia, wypitej ilości absyntu i częstotliwości picia skutki fizyczne nadużycia absyntu obejmują mdłości, halucynacje, brak orientacji; z drugiej strony inne alkohole też wywołują takie efekty. Absynt podobno wynalazł francuski doktor Pierre Ordinaire, który mieszkał w szwajcarskim mieście Couvet. Odkrył piołun w trakcie podróży przez Val-de-Travers, po czym wymieszał roślinę i inne zioła z alkoholem. Używał owego eliksiru do leczenia chorych. Zapotrzebowanie na absynt znacznie wzrosło po wojnie algierskiej (1844-47), w której żołnierze oprócz racji wody otrzymywali także absynt jako środek odstraszający bakterie. Po wojnie uzależnieni od niego francuscy wojacy zaczęli pić... Absynt pod koniec XIX wieku stał się we Francji niesamowicie popularny. Zielona godzina (I'heure verte) trwała od 17 do 19, kawiarnie francuskie zapełniały się wówczas smakoszami absyntu. Pili policjanci, bankierzy, poeci, artyści, muzycy, wolnomyśliciele, przedstawiciele francuskiej bohemy. Absynt uwielbiali Oscar Wilde ("Portret Doriana Graya"), Charles Baudelaire ("Kwiaty zła"), Arthur Rimbaud oraz Paul Verlaine, a z malarzy Vincent van Gogh, Edouard Manet, Henri de Toulouse-Lautrec, Pablo Picasso, Edgar Degas, Paul Gaugin czy pisarz Guy de Maupassant. To "zielona wróżka" miała skłonić Van Gogha do obcięcia sobie fragmentu lewego ucha. Absynt miał zwiększać kreatywność twórczą i przenosić świadomość pijącego na inny poziom. Również kobiety uwielbiały spożywać absynt w kawiarniach, czego dowodem są chociażby obrazy Pablo Picasso przedstawiające niewiasty pijące ów alkohol. Pod koniec XIX wieku pojawiły się pierwsze próby prohibicji absyntu jako przyczyny alkoholizmu, rozkładu socjalnego i moralnej zgnilizny dręczącej francuskie społeczeństwo. Absynt stał się wrogiem publicznym.
Obecnie absynt często jest utożsamiany z subkulturą gotycką. Krwiopijcy w "Wywiadzie z wampirem" Anne Rice piją absynt, absynt pojawia się w teledysku do "The Perfect Drug" Nine Inch Nails oraz w ekranizacji powieści "Drakula" Brama Stokera w reżyserii Francisa Forda Coppoli (1992). 5 marca uchodzi za Międzynarodowy Dzień Absyntu.
Zdrowie! Ku chwale absyntowi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz