30 października 1961 roku Rosjanie zdetonowali bombę wodorową zwaną Bombą Cara nad grupą wysp Novaya Zemlya (Nowa Ziemia) znajdującą się na Oceanie Arktycznym. Miała moc 58 megaton. Atomowy grzyb sięgnął wysokości aż 64 km, a eksplozja była na tyle gorąca, że mogła spowodować oparzenia trzeciego stopnia nawet w odległości 100 km. Rozbłysk światła był tak intensywnie jasny, że widziano go nawet w odległości 1000 km od miejsca detonacji, pomimo zachmurzenia nieba. Powierzchnia wyspy została niemal kompletnie sprasowana, włączając w to skały. Szukałem w sieci zdjęć krateru powstałego po detonacji Car Bomby, ale pomijając jedno-dwa zdjęcia raczej bez powodzenia.
W latach 1954-90 Rosjanie przeprowadzili koło Nowej Ziemi i na niej 130 testów nuklearnych, w tym eksplozje nuklearne w atmosferze nad wyspą (pomiędzy 25 września a 30 października 1958 roku zdetonowano 15 bomb atomowych), próby podziemne i detonacje nad oceanem (nadwodne). Testy nuklearne na Nowej Ziemi są wiodącym źródłem radioaktywnego skażenia Arktyki.
Eksplozja czterech ładunków o łącznej mocy 4.2 megaton z 12 września 1973 roku miała magnitudę sejsmiczną 6.97 i spowodowała kolosalną lawinę gruzu, która zablokowała dwa lodowe strumienie formując jezioro o długości 2 km. W wodach Morza Barentsa oraz Morza Karskiego Rosjanie zatopili mnóstwo materiału radioaktywnego, a na Nowej Ziemi przez wiele lat gromadzono wraki atomowych łodzi podwodnych i reaktorów jądrowych, które później topiono. W latach 90-tych odnotowano wzrost zachorowań na raka wśród mieszkańców Czukotki. Chorowali także rdzenni Inuici. W kwietniu 1992 roku z powodu radioaktywnego skażenia wód masowo umierały foki na północnym wybrzeżu Rosji.
Nowa Ziemia, Nuklearna Ziemia, Skażona Ziemia.
https://www.youtube.com/watch?v=aMYYEsKvHvk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz