Ultima Thule. Najdalszy region północy. Miejsc jego lokalizacji są dziesiątki: Norwegia, Islandia, Grenlandia, Szetlandy, Wyspy Orkney, estońska Saarema, archipelag Faroe, Ziemia Baffina, Svalbard, Jan Mayen, norweska Smøla, Sandwich Południowy, itd. Podróż poza granice znanego świata, którą odbywali i o której pisali antyczni i średniowieczni podróżnicy/kronikarze. Jedną z sugerowanych lokalizacji Thule jest estońska wyspa Saaremaa, słynąca z dziewięciu meteorytowych kraterów zwanych Kaali znajdujących się na obszarze 1 km kwadratowego.
Do impaktu doszło między IV a VIII wiekiem przed naszą erą. Na wiek 2400-2800 lat wskazuje zawartość irydu w torfie, co sugeruje iż impakt miał miejsce w czasach epoki brązu, gdy Saaremaa była zamieszkiwana. Był on potężny, o sile ładunku nuklearnego zrzuconego na Nagasaki, sosnowe lasy na wyspie zapłonęły, mogły zginąć setki ludzi. Największy krater impaktowy ma szerokość 105-110 metrów i głębokość 22 metrów. Jego krawędzie obrastają drzewa i wegetacja. Średnica jeziora kraterowego zależy od poziomu wody i wynosi 30-60 metrów, głębokość jeziora sięga 1-6 metrów. Masa meteoroidu przypuszczalnie wynosiła 1000 ton, kiedy uderzył w ziemię zmalała już do 20-80 ton. Pierwotna prędkość, gdy meteoryt wchodził w atmosferę sięgała 15-45 km/na sekundę, w momencie uderzenia 10-20 km/na sekundę. Meteoryt żelazny, oktaedryt z zawartością 91.5% żelaza i 8.3% niklu. W pobliżu głównego krateru znajduje się 8 mniejszych. Archeolodzy odnaleźli w obrębie kamiennej ściany otaczającej ów krater liczne zwierzęce kości, co sugeruje że mogło tam dochodzić do składania rytualnych ofiar. Czyli ceremonialna rzeź datująca się od czasów prehistorycznych do XVII wieku naszej ery.
Saaremaa to „grób, w który upadło martwe Słońce”. - Pyteasz z Massalii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz