Uwielbiam wulkany. Ci, co mnie znają wiedzą, że mam fioła na ich punkcie, co widać na moim blogu Wulkany Świata. Uwielbiam też Naturę nieskażoną obecnością największego destruktora, czyli człowieka. Natura jest dla mnie zrytualizowaną ciszą, ucieczką od hałasu życia. Wulkany są jej częścią, żyją i umierają jak ludzie, potrafią niszczyć i dawać życie. Kocham tę ich dwoistość. Mała galeria na której znajdziemy Emerald Lake w kraterze wulkanu Tongariro (Nowa Zelandia), krater wulkanu Mehetia (Polinezja Francuska), wygasły stożek wulkaniczny w Islandii, islandzkie jezioro kraterowe w pobliżu Landmannalaugur zwane Ljótipollur (brzydki staw) i utworzone w trakcie erupcji w 1477 roku systemu wulkanicznego Veiðivötn, wybuchający stożek Tavurur w kalderze Rabaul (Papua Nowa Gwinea), wulkany Bromo i Semeru na Jawie oraz Laguna Verde w Boliwii (widać też jezioro kraterowe wulkanu Licancabur).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz