Jedne z moich ulubionych obiektów kosmicznych Barnard 68 i Worek Węgla to tzw. ciemne mgławice albo obłoki molekularne (nebulae), których wnętrza są niemal zupełnie pozbawione światła. Owe czarne plamy przesłaniają światło znajdujących się za nimi gwiazd. Mgławica absorpcyjna Barnard 68 znajduje się w gwiazdozbiorze Wężownika i ma masę trzech Słońc oraz średnicę pół roku świetlnego. Wnętrze Barnard 68 jest ekstremalne zimne (-257 stopni Celsjusza). Obłoki takie jak Barnard 68, 69, 70, 72 czy Worek Węgla są prawdopodobnymi miejscami formowania się gwiazd. Ciemne mgławice obserwował William Herschell już ponad dwieście lat temu. W 1927 roku Edward Emerson Barnard skatalogował ciemne mgławice zwane obiektami Barnarda (łącznie 349 obiektów). Globula Boka Barnard 68 pulsuje w tempie jednego uderzenia na 250 000 lat. Do pulsowania obłoku mogła się przyczynić eksplozja supernowej w sąsiedztwie i powstała w jej wyniku fala uderzeniowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz