Pamiętam szczenięce czasy, gdy zaczytywałem się w "Trzech muszkieterach" Aleksandra Dumasa, wspaniałej powieści płaszcza i szpady. Atos, Portos, Aramis i d'Artagnan... kurczę, chciałem ich wręcz jako dzieciak naśladować. 60 km od wybrzeża Włoch na Morzu Tyrreńskim znajduje się wysepka wulkaniczna Montecristo, na której Dumas osadził akcję swej słynnej powieści "Hrabia Monte Cristo". Co roku wysepkę może odwiedzić zaledwie 1000 osób po uzyskaniu odpowiednich zezwoleń. No cóż, chciałbym być w przyszłości jednym z tych szczęśliwców...
W V wieku naszej ery w jaskiniach Montecristo ukrywali się zbiegowie, którzy uciekli przed armią króla Wandali Gensericusa. To oni nazwali wysepkę Mons Christi. Na początku VII wieku na Montecristo wybudowano monaster Świętego Maksymiliana, a także kaplicę (obecnie w ruinach). Około roku 1550 słynny turecki pirat Hajraddin Barbarossa (Czerwonobrody) oraz jego sukcesor Dragut opanowali monaster i stworzyli na wyspie piracką bazę. Dragut zgromadził tam ogromny majątek, który rzekomo ukrył w jednej z grot na Montecristo. Skarbu do tej pory nikt nie odnalazł, ale pod wpływem owej legendy Dumas napisał "Hrabię Monte Cristo". Pisarz przybył na wyspę w 1842 roku w towarzystwie siostrzeńca Napoleona Bonaparte. Wyspa w jego słowach "pachnęła miotłą i tymiankiem". Powieściowy Edmond Dantes odkrywa piracki skarb na wyspie, po czym tytułuje się Hrabią Monte Cristo. Wcześniej ucieka z więzienia do którego niesłusznie trafił. W latach 2010-11 po Montecristo szalały hordy dzikich szczurów przywleczone na wyspę na łodziach przez ludzi. W styczniu 2012 roku (mimo protestów ekologów) w ramach deratyzacji na Montecristo zrzucono 26 ton trucizny w granulacie i szczury wytępiono. Dzięki eradykacji gryzoni wzrosła o 90% ptasia populacja burzyka żółtodziobego; być może odrodzi się także wyspiarska populacja innego ptaka oceanicznego - nawałnika burzowego. A sama wysepka Montecristo... jest jednym z najbardziej fascynujących środziemnomorskich skrawków lądu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz